ZMIEŃ ROZDZIAŁ W KSIĘDZE
ZMIEŃ KSIĘGĘ I ROZDZIAŁ
WYSZUKAJ W KSIĘDZE
WYSZUKAJ W BIBLII
WSTĘP
PROLOG
««  Ps 107  »»
Ps 107, 1 - Ps 107 Hymn dziękczynny prawdopodobnie pochodzenia liturgicznego (1-32), z zakończeniem dydaktycznym (33-43).

Ps 107, 1 - Zob. Ps 100[99],5 z przypisem.

Ps 107, 2 - Chodzi o wybawionych z niewoli babilońskiej (Iz 62,12) albo o uwolnionych przez Boga z aktualnych przeciwności i nieszczęść. W. 3 sugeruje znaczenie eschatologicznego zgromadzenia całego Izraela z diaspory.

Ps 107, 9 - Por. "Magnificat" (Łk 1,53).

Ps 107, 10 - Wykroczenia przeciw Prawu Bożemu karane były niekiedy więzieniem (jeśli nie podlegały karze śmierci - por. Kpł 24,12; Lb 15,12). Winnych umieszczano w specjalnym budynku (2 Sm 20,3), częściej zaś w nieużywanej cysternie (Jr 38,6; Za 9,11). Tutaj jednak uwięzienie przedstawia raczej obrazowo niewolę babilońską (por. Iz 42,22), gdzie zresztą niektórzy z uprowadzonych trzymani byli także w więzieniu lub pod strażą. Z tej niewoli Pan wybawił uprowadzonych.

Ps 107, 16 - Por. Iz 45,2.

Ps 107, 17 - W ST grzech i choroba pozostają w ścisłym związku. Ma ona przedstawiać naocznie i niemal dotykalnie złowrogie skutki grzechu (por. Ps 32[31],1-5; Ps 38[37],3-9; Ps 39[38],12). Sens przenośny choroby - por. Iz 1,5n; Lm 1,13n.

Ps 107, 20 - Tekst popr. (por. też Ps 147,15[4]; Iz 55,11).

Ps 107, 23 - Do wdzięczności i dziękczynienia zobowiązani są przede wszystkim podróżni na morzu, uważanym za specjalnie niebezpieczne.

Ps 107, 29 - Por. Ps 65[64],8; Ps 89[88],10; Jon 1,4-15; Mt 8,26 par.

Ps 107, 33-43 - Ta hymnodyczna część psalmu opracowuje motywy zaczerpnięte z Iz (rozdz. 40-55 [->Iz 40,1]) i odzwierciedla sytuację grupy żydowskiej po powrocie z niewoli babilońskiej.

Ps 107, 40 - Por. Hi 12,21-24.

STARY TESTAMENT
Księga Psalmów

KSIĘGA PIĄTA


PSALM 107(106)1


Dziękczynny hymn ocalonych

107
Wysławiajcie Pana, bo dobry,
bo na wieki Jego łaskawość2.
Niechaj to mówią odkupieni przez Pana3,
ci, których wybawił z rąk przeciwnika
i których zgromadził z obcych krajów,
ze wschodu i zachodu,
z północy i południa.

Błądzili na pustyni, na odludziu:
do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi.
Cierpieli głód i pragnienie,
i ustawało w nich życie.
W swoim ucisku wołali do Pana,
a On ich uwolnił od trwogi.
I powiódł ich prostą drogą,
tak że doszli do miasta zamieszkałego.
Niech dzięki czynią Panu za Jego miłosierdzie,
za Jego cuda dla synów ludzkich,
bo nasycił tego, który jest zgłodniały,
i łaknącego napełnił dobrami4.

10 Siedzieli w ciemnościach i mroku,
uwięzieni nędzą i żelazem5,
11 gdyż bunt podnieśli przeciw słowom Bożym
i pogardzili zamysłem Najwyższego.
12 Trudami przygiął ich serca:
chwiali się, lecz nikt im nie pomógł.
13 I w swoim ucisku wołali do Pana,
a On ich uwolnił od trwogi.
14 I wyprowadził ich z ciemności i mroku,
a ich kajdany pokruszył.
15 Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość,
za Jego cuda dla synów ludzkich,
16 gdyż bramy spiżowe wyłamał
i skruszył żelazne wrzeciądze6.

17 Chorowali na skutek swoich grzesznych czynów
i nędzę cierpieli przez swoje występki7;
18 obrzydło im całe jedzenie
i byli bliscy bram śmierci.
19 W swoim ucisku wołali do Pana,
a On ich uwolnił od trwogi.
20 Posłał swe słowo, aby ich uleczyć
i wyrwać z zagłady ich życie8.
21 Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość,
za Jego cuda dla synów ludzkich!
22 I niech składają ofiary dziękczynne,
niech głoszą z radością Jego dzieła!

23 Ci, którzy na statkach ruszyli na morze,
aby uprawiać handel na ogromnych wodach9,
24 ci widzieli dzieła Pana
i Jego cuda wśród głębiny.
25 Powiedział On i wzbudził
wicher burzliwy,
i spiętrzył jego fale.
26 Wznosili się aż pod niebo, spadali aż do głębi;
ich dusza truchlała w nieszczęściu.
27 Zataczali się i chwiali jak pijani,
cała ich mądrość zawiodła.
28 I w swoim ucisku wołali do Pana,
a On ich uwolnił od trwogi.
29 Zamienił burzę w wietrzyk łagodny,
a fale morskie umilkły10.
30 Radowali się z tego, że nastała cisza,
i że On przywiódł ich do upragnionej przystani.
31 Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość,
za Jego cuda dla synów ludzkich!
32 I niech Go sławią w zgromadzeniu ludu
i na radzie starców niechaj Go chwalą!

33 11 Rzeki zamienia On w pustynię,
oazy na ziemię spragnioną,
34 ziemię żyzną na słony ugór
skutkiem niegodziwości jej mieszkańców.
35 Pustynię zamienił w zbiornik wody,
a ziemię suchą w oazę.
36 I tam osiedlił zgłodniałych,
i założyli miasta zamieszkałe.
37 Obsiali pola, zasadzili winnice
i zyskali zbiory owoców.
38 Pobłogosławił im, a bardzo się rozmnożyli,
i dał im bydła niemało.

39 Potem zmalała ich liczba i podupadli
pod naciskiem niedoli i utrapienia.
40 Lecz Ten, który wylewa wzgardę na władców
i każe im błądzić przez puste bezdroża12,
41 podniósł nędzarza z niedoli,
rozmnożył rodziny jak trzody.
42 Pobożni widzą to i radują się,
a wszelka niegodziwość musi zamknąć swe usta.
43 Kto mądry, niech to zachowa,
niech rozważa [dzieła] łaski Pana!



WYKAZ SKRÓTÓW | KSIĘGI I ICH TŁUMACZE | INFORMACJE O WYDANIU | WYDANIE HTML (1998) | POPRZ. | COOKIES | BIBLIA MP3