Wydawnictwo Pallottinum Pismo ¦wiête Starego i Nowego Testamentu
 
STARY TESTAMENT
Lamentacje
 

PONI¯ENIE JEROZOLIMY


Bolesne zmiany


Alef.

4
Ach! Jak¿e sczernia³o z³oto,
zmieni³o siê z³oto najczystsze!
Rozrzucone s± ¶wiête kamienie
po rogach wszystkich ulic1.

Bet.

Szlachetni synowie Syjonu,
cenieni jak czyste z³oto,
jak¿e s± poczytani za garnki z gliny -
robotê r±k garncarza.

Gimel.

Nawet szakale pier¶ daj±
i karmi± swoje m³ode;
a Córa Narodu okrutna
jak stru¶ na pustyni2.

Dalet.

Z pragnienia jêzyk ss±cego
przysech³ do podniebienia;
maleñstwa o chleb b³aga³y -
a nie by³o, kto by im ³ama³.

He.

Ci, co jadali przysmaki,
mdleli na ulicach,
a strojni niegdy¶ w purpurê,
obrali le¿e na gnoju.

Waw.

Wyrós³ grzech Córy mojego ludu
na zbrodniê Sodomy,
co pad³a w jednej chwili,
chocia¿ nie tkniêta rêkami3.

Skutki g³odu


Zain.

Jej m³odzieñcy4 nad ¶nieg ja¶niejsi
i bielsi od mleka,
cia³em czerwieñsi nad koral,
wygl±dali jak szafir.

Chet.

Pociemnia³ ich wygl±d na wêgiel,
na ulicy nie mo¿na ich poznaæ,
przylgnê³a ich skóra do ko¶ci,
wysch³a jak drewno.

Tet.

Szczê¶liwsi mieczem zabici
ni¿ ci, co pomarli z g³odu,
którzy ginêli bezsilni
z braku p³odów pola.

Jod.

10 Rêce czu³ych kobiet
gotowa³y swe dzieci:
by³y dla nich pokarmem w czas klêski
Córy mojego ludu5.

Gniew Bo¿y


Kaf.

11 Dope³ni³ Pan swej zapalczywo¶ci,
wyla³ ¿ar swego gniewu;
na Syjonie rozpali³ p³omieñ,
by strawi³ jego fundamenty.

Lamed.

12 Nie wierzyli królowie ¶wiata
i nikt z mieszkañców ziemi,
¿e ciemiêzca i wróg siê wedrze
do bram Jerozolimy6.

Wodzowie duchowi


Mem.

13 Z powodu grzechów jej proroków
i przestêpstw jej kap³anów,
którzy w jej ¶rodku rozlali
krew sprawiedliwych7,

Nun.

14 po ulicach b³±dzili jak ¶lepi,
krwi± obryzgani;
tak i¿ nie mo¿na by³o
dotkn±æ ich ubrañ.

Samek.

15 «Uciekaæ!», wo³ano, «Nieczysty!»
«Uciekaæ!», «Nie tykaæ!»8
Gdy uciekli, b³±dzili w¶ród pogan,
nie mogli [tam] zamieszkaæ.

Pe.

16 Rozpêdzi³o ich oblicze Pañskie,
ju¿ na nich nie patrzy;
nie ma siê czci dla kap³anów
ani lito¶ci dla starszych.

Fa³szywa ufno¶æ


Ain.

17 Dok±d mamy wyniszczaæ oczy
wypatruj±c na pró¿no pomocy?
Z utêsknieniem wyczekiwali¶my narodu,
który nie móg³ nas ocaliæ9.

Sade.

18 ¦ledzono nasze kroki,
niepodobna wyj¶æ na nasze place.
Koniec nasz bliski, dni siê wype³ni³y,
tak, nadszed³ nasz koniec.

Ucieczka króla


Kof.

19 Prêdsi byli nasi prze¶ladowcy
od or³ów w powietrzu,
pêdzili za nami po górach,
w pustyni na nas czyhali.

Resz.

20 Pomazaniec Pañski10 - nasze tchnienie -
schwytany zosta³ w ich do³y,
a my¶my o nim mówili: «W jego cieniu
bêdziemy ¿yæ w¶ród narodów».

O karê na Edomitów


Szin.

21 Ciesz siê i raduj, Córo Edomu,
mieszkanko krainy Us.
Przejdzie do ciebie ten kielich,
upijesz siê i obna¿ysz11.

Taw.

22 Córo Syjonu, twa z³o¶æ ju¿ usta³a,
[Pan] na wygnanie ciê nie po¶le.
A twoj± z³o¶æ ukarze, Córo Edomu,
i grzechy twoje ods³oni.
««  Lm 4  »»
ZMIEÑ KSIÊGÊ LUB / I ROZDZIA£
WYSZUKAJ W BIBLII
Szukaj tylko w tej ksiêdze (Lm)
 
WSTÊP
««  Lm 4  »»
 

Lm 4, 1 - Przeno¶nie te obja¶nia wiersz nastêpny.

Lm 4, 3 - Zob. Hi 39,14nn.

Lm 4, 6 - Powiedzenie przys³owiowe; por. Rdz 19,24n; Iz 1,7-10.

Lm 4, 7 - Inni t³um.: "ksi±¿êta". Por. Pnp 5,10.

Lm 4, 10 - Zob. Lm 2,20 wraz z przypisem.

Lm 4, 12 - Jerozolima by³a trudna do zdobycia.

Lm 4, 13 - Por. Jr 26,7-16.

Lm 4, 15 - Zachowanie siê jak trêdowatych (Kp³ 13,45n).

Lm 4, 17 - Tak¿e prorocy zwalczali przymierza z obcymi narodami; por. Iz 30,1-7; Jr 34,18-22.

Lm 4, 20 - Por. 2 Krl 25,3-7; Jr 39,4-7; Jr 52,7-11. Wlg zdaje siê odnosiæ ten tekst do Chrystusa Pana.

Lm 4, 21 - Zaciekli wrogowie (por. Ps 137[136],7; Ez 25,12nn) nie ujd± kary - przys³owiowej hañby (por. Rdz 9,21nn; Ha 2,15n).

Biblia w MP3 - s³uchaj!

Czytaj komentarze do Ewangelii na DEON.pl